TIA-607-C یک استاندارد آمریکایی با پوشش نیازهای اتصال به زمین و اتصال سیستم الکتریکی یک ساختمان و کابل کشی مخابراتی است که توسط انجمن صنعت ارتباطات مخابراتی ایجاد شده و طراحی و نصب سیستم های اتصالبه زمین تجهیزات مخابراتی را تسهیل می کند. اتصال به زمین نه تنها با جلوگیری از خطرات الکتریکی باعث نجات جان افراد می شود ، بلکه با اطمینان از عدم تداخل "نویز" الکترومغناطیسی در انتقال داده ، عملکرد کلی شبکه را حفظ می کند. این که آیا سیستم ارتباط از راه دور مبتنی بر کابل جفت پیچ خورده شیلد دار (STP) یا کابل جفت پیچ خورده بدون شیلد(UTP) باشد ، TIA-607-C ایجاب می کند که هر یک از اجزای فلزی که با یک زیرساخت کابل مخابراتی تماس می گیرند ، حتی اگر فقط لمس کننده باشند ، به هم متصل شوند. مطابق این استاندارد ، اتصال زیرساختی مناسب به عناصر زیر احتیاج دارد: شینه اصلی اتصال مخابراتی (TMGB) ، میله های اتصال زمین مخابراتی (TGB) ، اتصال ارتباطی باند از راه دور (TBB) و هادی اتصال برای مخابرات (BCT) ). از جمله فهرست اجزای فلزی TIA-607-C که به اتصال نیاز دارند، قفسه ها، محفظه ها، نردبان ها، محافظ های ولتاژ، سینی های کابل، روترها، سوئیچ ها و پچ پنل ها هستند. به دنبال پیوند اجزای زیرساخت مخابراتی ، کل سیستم باید به زمین اصلی ساختمان متصل شود ، که گاهی اوقات به عنوان سیستم الکترود زمین نیز شناخته می شود.